کوراوغلو

یکی از مطالبی که ذهن مرا به خود مشغول کرده بود ، این بود که :

در ترکی  سوْن  | son به معنای پایان ، انتها و فرجام است ، پس چرا پدرانمان به فردی که از نعمت فرزند محروم 

و باصطلاح اجاق کور و نازا است سونسوز sonsuz می گویند ؟

آیا دچار اشتباه گشته و به غلط بر زنگی نام کافور نهاده اند ؟

با مراجعه به میراث پر برکت برترین تورکولوق تاریخ ، محمود کاشغری ، در یافتم که ایشان برای کلمه son چهار

معنا  ذکر نموده است که با توجه به آنها به جواب سوالمان می رسیم  :

son = شمش 

son = سپس ، پس ( در ترکی نوین به شکل سونرا sonra )

son = نسل و فرزندان یک شخص ( هم معنا با söy )

son = پایان و فرجام هر چیزی

پیشنهاد می شود که برای ممانعت از خلط این دو در الفبای عربی به این صورت بنویسیم :

sonsuz ( بی پایان ، ابدی ) = سوْن‌سوز

sonsuz (  نازا و بی فرزند  ) = سوْنسوز 

یک نکته جالب دیگر که بدان دست یافتم این بود که این لفظ اصیل ترکی بدون تغییر در معنا و شکل  وارد

انگلیسی نیز شده است ، چرا که در زبان انگلیسی نیز به فرزند SON می گویند و داخل شدن لغات ترکی در

زبانهای اروپایی با عنایت به حکومت هزاران ساله ترکان در اروپا از اتروسکها گرفته تا عثمانیان چیز عجیب و شاذی

نیست .